Allah’dan Öğretmenlerimize Sabır Diliyoruz – 1

Öğretmenlik gerçekten özveri isteyen kutsal bir meslek. Her meslek de olduğu gibi öğretmenlerimiz bazen komik bazen de trajikomik hatıralar yaşıyordur. Benim eşimin de öğretmen olması sebebiyle onun yaşadığı kısa hatıralarını yer yer buradan yazmak istedim. Bizim açımızdan da unutulmaması bakımından yararlı olacağı kanaatindeyim.

Eşim göreve Samsun’da başladı. İlk yılları henüz. Ders işleniyor. Eşim çocuklara defterlerine robot çizmelerini söylüyor. Sıraların arasında gezerken iyi niyetli, saf bir çocuk olan Kubilay’ın yeni bir sayfaya geçtiğini ve sayfanın hepsini israf ederek, sayfanın en altına küçük bir robot resmi çizdiğini görür ve sorar: Yavrum sayfayı neden israf ediyorsun, yukarı tarafa neden çizmedin?

Kubilay tüm saflığıyla: Robotun ayaklarının yere basmasını istedim öğretmenim…

Yine bir gün hayat bilgisi kitabında iki resim vardır. Birinci resimde oturarak inek sağan bir insan ve ikinci resimde yine oturarak bilgisayar başında çalışan bir insan vardır. Soru şudur: Bu iki resimde çalışanlardan hangisi daha fazla yorulmuştur?

Öğrenciler sırayla cevap vermeye başlarlar. Kimi fiziki yorgunluk bakımından inek sağan insanın yorulduğunu öne sürerken kimi de zihin yorgunluğu bakımından bilgisayar başında çalışan insanın yorulduğunu öne sürmektedir. Sıra sınıfın yaramaz ve tembel çocuklarından Ali’ye gelir. Ali bombayı patlatır ve herkesi kahkaya boğar: İnek öğretmenim…

Eşim kısa bir şaşkınlıktan sonra neden öyle düşündüğünü öğrenmek ister ve sorar.

Ali: Öğretmenim hepsi oturuyor inek ayakta duruyor….